Klapband houdt Tuorke en Jurre niet van kermis
Het is een heerlijke bijna zomerse zaterdagmiddag als Tuorke en Jurre het altijd gezellige winkelcentrum van Surhuisterveen weer intrekken. De temperatuur is bijna achttien graden, er klinkt vrolijke muziek vanaf de bakfiets van Tuorke en Jurre. Maar ze zijn nog geen tweehonderd meter onderweg en dan is het uit met de pret: een klapband lijkt een einde te maken aan de vrolijke rondtocht door het dorp.
Even staat Jurre met de handen in het haar. “Wat doen we nu?’, vraagt hij zich af met een bakfiets vol kleurplaten, buttons en parkeerschijven om uit te delen. “In al die jaren – zelfs corona hebben we meegemaakt – hebben we nooit wat gehad en dan nu dit.” Terwijl Tuorke gewoon doorgaat met het uitdelen van knuffels en boksen, gaat Jurre aan de slag met de fietspomp.
De pech lijkt dan al snel veel minder groot dan gedacht, want Tuorke en Jurre arriveren zonder moeite bij de kermis op het Torenplein. “Hier hebben we voldoende muziek om ons heen”, concludeert Jurre die ook nog eens een stapel kortingsbonnen voor de attracties mag uitdelen. Al snel is de aandacht van de kinderen meer gericht op Tuorke en Jurre dan op touwtrekken en de draaimolen.
“Moatst ris sjen wa’t wy hjir hawwe”, zegt een moeder en haar zoontje laat meteen het touw los waaraan hij een leuke verrassing omhoog zou trekken. Eerst krijgt Tuorke nu een knuffel. Deze omhelzingen zijn zeer gewillig en aandoenlijk. “Oh, wat skattich”, oordeelt een moeder die meteen een foto van haar knuffelende dochtertje wil.
Na de band weer te hebben opgepompt, wandelt het Feanster duo even later vrolijk swingend door de winkelstraat. “Aaah, Tuorke”, zo klinkt uit een van de winkels waarna twee kinderen meteen naar buiten komen. Het duo inmiddels vooral bij de jongste generatie wel bekend en zeer geliefd. De vaders en moeders, opa’s en oma’s vinden het daarom ook uiterst prettig om hen te ontmoeten.
