Laag ziekteverzuim levert slipcursus op
18 apr 2005
Laag ziekteverzuim levert slipcursus op
SURHUISTERVEEN / DRACHTEN - Ze gaan fluitend naar hun standplaats, de buschauffeurs van Surhuisterveen. Het is er gezellig en er is veelzijdig werk te doen. Wie ziek is, wil snel weer beginnen. Als beloning voor het lage ziekteverzuim trakteerde Arriva op een verkeersveiligheidstraining.
Beheerst neemt buschauffeur Pieter Storm de bocht van de verlaten rotonde naast het vliegveld Drachten. Hij versnelt langzaam naar 50 kilometer per uur. Dan maakt hij ineens een noodstop. Midden in een plas staat de bus met horten en stoten stil. De banden glijden over het water. “Sa, dat slipt lekker”, concludeert Storm met een grote grijns.
Met dertien collega's van standplaats Surhuisterveen krijgt Storm de hele zaterdag training in het verkeerseducatiecentrum (VEC) in Drachten. In een lokaal leren ze van Henk Lammen over snelheid, remweg en stopafstand. De instructeur vertelt over remtechnieken, noodsituaties en de reactie van de wagen hierop. En bij een antislipcursus ofwel verkeersveiligheidstraining hoort ook een les praktijk.
Voor de chauffeurs zijn de rondjes in hun eigen bussen op de gitzwarte praktijkbaan genieten geblazen. Met de regeninstallatie aan is het asfalt op sommige plekken spekglad. Heerlijk is het om in de plas plotseling of pompend te mogen stoppen. “Mei in bus fol mei passazjiers kin dit net, no”, verklaart Storm zijn grijns. Bijrijder Piet de Haan popelt om van plek te wisselen.
De mannen van de garage in Surhuisterveen zijn op eigen initiatief in het VEC beland. In 2003 behaalden zij in de regio Groningen, waar de standplaats van oudsher onder valt, met 4,3 procent het laagste percentage ziekteverzuim. De directie van Arriva had dat jaar een bonus beloofd aan de standplaats met het minst aantal zieken.
De winnaars besloten om hun beloning uit te geven aan de verkeersveiligheidstraining. Dat ze daarvoor op hun vrije dag weer de bus in moeten, maakt de mannen niet uit. Integendeel. “Ik gean net tsjin it sin nei myn wurk. It is eins myn hobby”, meldt Storm. Bovendien willen de chauffeurs graag hun kennis bijspijkeren. “Kinst der altyd wer wat fan leare”, vindt De Haan.
Dat het ziekteverzuim in 2003 zo laag was, vindt de groep eigenlijk geen prestatie. “Wy hienen allegear tafallich in sûn jier”, stelt De Haan. Om er direct aan toe te voegen dat de hechte band van het kleine team er ook iets mee te maken heeft. Wie met een lichte hoofdpijn naar huis gaat, weet precies welke collega voor het werk opdraait. Storm: “Nimst earder in ekstra paracetamolletje.”
Ook de grote eigen verantwoordelijkheid op de standplaats zorgt ervoor dat chauffeurs niet snel thuis blijven. 'Surhuisterveen' werkt in een zelfsturend team. De chauffeurs doen sinds 2000 een groot aantal klussen zelf. Ze poetsen bussen, maken eigen dienstregelingen, doen kleine reparaties en onderhouden het gebouw. Met deze nieuwe werkmethode konden ze sluiting van de post voorkomen.
Door de zelfredzaamheid is het team “in hiele oare groep minsken” geworden. De chauffeurs zijn door de nieuwe verantwoordelijkheid veel gemotiveerder, meent Wilco IJtsma. “It binne eins in bytsje ús bussen wurden”, vindt Storm. “Wij zijn zo hecht als de Harkemase Boys”, stelt Roelof Kuiper. Hij is al drie maanden met de vut, maar mocht toch mee naar Drachten.
Arriva heeft de beloning voor het laagste ziekteverzuim in 2003 een jaar op proef gehad. Het vervoersbedrijf onderzoekt nog of de maatregel effect heeft gehad. De chauffeurs in Surhuisterveen zijn er al uit. Volgens hen is de bonus geen reden om sneller weer aan het werk te gaan. De Haan: “Dat komt der letter as in leuk ekstraatsje by.”
Bron: Leeuwarder Courant (18-04-2005)
www.leeuwardercourant.nl
www.leeuwardercourant.nl
